Najbliższa rodzina często nie mają czas, aby zająć się osobą starszą czy chorą osobą, dlatego dobrze jest pomyśleć o miejscach takich jak . Rehabilitacja oraz dobre nastawienie personelu w sporej części z nich jest dobra.Encyklopedia: Rehabilitacja medyczna
Rehabilitacja medyczna ? kompleksowe i zespołowe działanie na rzecz osoby niepełnosprawnej fizycznie lub psychicznie (lub z deficytem w ww. obszarach), które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej lub maksymalnej do osiągnięcia sprawności fizycznej lub psychicznej, a także zdolności do pracy oraz do brania czynnego udziału w życiu społecznym.
Rehabilitacja jest integralną częścią procesu terapeutycznego, na równi z innymi metodami leczenia, współdecydującą o jego ostatecznej efektywności. Ze względu na zróżnicowanie oddziaływań rehabilitacja (szczególnie rehabilitacja neurologiczna ? neurorehabilitacja) jest często prowadzona przez interdyscyplinarny zespół terapeutyczny składający się z lekarzy różnych specjalności, fizjoterapeutów, terapeutów zajęciowych, pielęgniarek, logopedów, psychologów, muzykoterapeutów itp.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rehabilitacja_medyczna
Patowa sytuacja
Opieka nad seniorem w domu może być mecząca dla całej rodziny. W dzisiejszym świecie mało kto ma na tyle czasu, aby zajmować się kimś starszym, swoja rodziną, dziećmi, mężem i pracą jednocześnie. Dla wielu osób stanowi to swego rodzaju osobisty dramat z którego nie widzą wyjścia. Niestety mało kto widzi wyjście z tej sytuacji i po prostu zaniedbują staruszka, myśląc, ze nic nie da się zrobić.
Oczywiście są w błędzie, ponieważ istnieją domy opieki nad osobami starszymi, nawet te wspierane przez państwo. Taki nie jest kwestia drogą, gdy wszyscy w rodzinie dorzucą coś od siebie to nawet tego nie poczujemy. Komfort, który możemy zapewnić naszemu rodzinnemu seniorowi z pewnością jest tego wart.
Starość- definicja i znaczenie współczesne
Granica między wiekiem średnim człowieka a starością jest płynna i zmieniała się w ciągu wieków. W czasach prehistorycznych ludzie dożywali 30 (Neandertalczyk z Krapiny) - 35 lat (szkielety z Sima de los Huesos w Atapuerca). W starożytności człowiek 35-40-letni był uważany za człowieka starego. Średnia długość życia, a co za tym idzie "granica" starości na świecie bardzo wydłużyła się w XVIII, XIX oraz XX wieku, wraz z poprawą warunków życia, rozwojem medycyny oraz upowszechnieniem takich wynalazków jak np. kanalizacja, które podwyższały poziom higieny, oraz wynalezieniem szczepionek, które zapobiegały chorobom (zob. też oczekiwana dalsza długość trwania życia).
Zwiększenie długości życia skutkowało pojawieniem się dziadków co zwiększało szansę przeżycia młodych osobników, było skorelowane z rozwojem relacji społecznych i przekazywaniem doświadczeń.
W kulturach na całym świecie ludzie w podeszłym wieku byli zwykle obdarzani dużym szacunkiem - niekiedy nawet czcią - jako ludzie bardziej doświadczeni i mądrzejsi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Starość