Konstrukcja i praca świec zapłonowych
Iskra powstaje pomiędzy elektrodą centralną (środkową), zasilaną wysokim napięciem i umieszczoną wewnątrz izolatora ceramicznego, a elektrodą (elektrodami) boczną podłączoną do masy poprzez gwintowany korpus świecy. Korpus służy także do zamontowania świecy w gnieździe w głowicy silnika, zapewniając tym samym dobre odprowadzanie ciepła.
Szczelina pomiędzy elektrodami wymaga okresowej kalibracji zgodnie ze specyfikacją wytwórcy.
Szczelina nie może być zbyt duża, bo wtedy iskra nie przeskoczy pomiędzy elektrodami świecy, ani nie może być zbyt mała ponieważ wtedy świeca zostałaby szybko zarzucona (zespawana), czyli obie elektrody zostałyby połączone np. opiłkiem metalu co uniemożliwia przeskok iskry, a co za tym idzie zapalenie mieszanki paliwo-powietrznej.
Każda świeca ma swoją tzw. wartość cieplną. Jest to zdolność świecy zapłonowej do odprowadzania nadmiaru ciepła i utrzymania jej elementów w optymalnym zakresie temperatur. Rozróżniamy tu:
świece zimne - mające duże zdolności do odprowadzenia ciepła - są one stosowane częściej w silnikach chłodzonych powietrzem, oraz w silnikach o dużym wysileniu (wysokie obroty pracy, duża moc jednostkowa silnika - cześciej w silnikach dwusuwowych z uwagi na zwiększoną emisję ciepła)
świece gorące - mają ograniczone zdolności do odprowadzenia ciepła - są stosowane w silnikach wolnoobrotowych, zwłaszcza o małym wysileniu, najczęściej czterosuwowych, chłodzonych cieczą.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awieca_zap%C5%82onowa
Dlaczego samodzielne naprawy są złym pomysłem?
Często nasze samochody ulegają awariom i wtedy konieczna jest ich naprawa. Wielu z nas robi to na własną rękę, jednak takie rozwiązania z wielu powodów mogą okazać się kiepskim pomysłem. Dlaczego tak jest? Gdy naprawiamy wszystko samodzielnie, nigdy nie mamy pewności, że uda się nam poradzić z usterką. Nie możemy być przekonani, że naprawa zakończy się sukcesem, a jeśli utkniemy w martwym punkcie, sytuacja może sprawić nam wiele dodatkowych problemów. Dobre warsztaty dają nam pewność, że samochód zostanie naprawiony, a często także gwarancję, że będzie działał przez długi czas i gdy jednak się zepsuje, części zostaną wymienione na koszt danego zakładu mechanicznego. Jest to o wiele bezpieczniejsze rozwiązanie.
Historia gaźnika
Gaźnik został wynaleziony w 1876 roku przez Gottlieba Daimlera. Gaźniki były najpowszechniejszym sposobem zasilania silników benzynowych aż do lat 80. XX wieku. Wyparte praktycznie całkowicie zostały z motoryzacji w latach 90. przez układy wtryskowe zapewniające dzięki sterowaniu komputerowemu dawkowanie paliwa zależne od aktualnych parametrów pracy silnika co przekłada się na lepszą wydajność i oszczędność paliwa.
Gaźniki są używane w dalszym ciągu do zasilania niewielkich silników w motorowerach, skuterach, kosiarkach, spalinowych modelach zdalnie sterowanych. Samochody z silnikami wyposażonymi w gaźniki stosowane są w niektórych sportach motorowych (NASCAR).
W Rosji do 17 kwietnia 2012 produkowana była Łada 2105/2107 z silnikiem benzynowym zasilanym gaźnikiem.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ga%C5%BAnik